از عشقِ رضا، نبضِ زمان در نوسان است            از برکتِ عشقش، نفسم در هیجان است

وقتی که دلم محفل آشوب و هیاهوست            آغوش حرم، اَمن‌ترین جای جهان است

هر یک طپشِ قلبِ من از ضربِ نگاهش            در سینه به عشقِ حرمش در ضربان است

در حولِ مـدارِ گُـلِ خـورشیدِ جـمـالش            منظومۀ عرشِ علوی در دوَران است

از سـمت حـریـمِ رضـوی آمـده گـویـا            وقتی نفسِ باد صبا مشک فـشان است

سرمـایـۀ من عـشقِ شَهـنـشـاهِ دل آرام            هر ثانیه‌اش ناب ترین گنجِ زمان است

طعـمِ شـعـفِ شـوکتِ پـرواز چـشـیـدَم            در پهنۀ عرشی که چنین اَمن و اَمان است

چـشمِ دل ما دوخـته بر گوشۀ چشمش            با گوشۀ چشمی به دلم، تاب و توان است

در پنجـرۀ چـشمِ ضریحَـش گِرۀ عشق            لبریز از احساسِ دو چشمی نگران است

در چـشـمـۀ چـشـمانِ امـیـدم دمِ دیـدار            احساسِ شعف، در رگِ هر دیده عیان است

از دیـده و دل پَر بِکـِشد وسعتِ غـم‌ها            وقتی گل لبخندِ رضا سیبِ جنان است